Φορολογική μεταχείριση εισοδημάτων από αγροτική επιχειρηματική δραστηριότητα

                            

Του Δρ. Δημήτριου Μελά, Οικονομολόγου, PhD, MBA Παν. Μακεδονίας

 

 Με το με αριθμό πρωτ. Δ12Α 1109216 ΕΞ2014/24.7.2014 έγγραφό της η Γενική Γραμματεία Δημοσίων Εσόδων δίνει οδηγίες σχετικά με την φορολογική μεταχείριση εισοδημάτων από αγροτική επιχειρηματική δραστηριότητα (άρθ. 29 παρ. 3 του ν.4172/2013).

    Βασική θέληση του συντάκτη του εγγράφου είναι ο διαχωρισμός της έννοιας της αγροτικής επιχειρηματικής δραστηριότητας από αυτή της κοινής επιχειρηματικής δραστηριότητας, με απώτερο σκοπό τη εφαρμογή φορολογικού συντελεστή 26% σε συναλλαγές τις οποίες δεν θεωρεί αμιγώς αγροτικές αλλά επιχειρηματικές.

    Από την ανάλυση του εγγράφου προκύπτει ότι στην σφαίρα των κοινών επιχειρηματικών συναλλαγών ανάγονται και:

·         Αγροτικά προϊόντα που ο παραγωγός αγοράζει από τρίτους και τα μεταπουλάει
·         Αγροτικά προϊόντα που έχουν υποστεί σημαντική διαδικασία μεταποίησης (Στην έννοια της μεταποίησης δε συμπεριλαμβάνεται η απλή συσκευασία)
·         Δραστηριότητες εκμετάλλευσης του εξοπλισμού των αγροτών (πχ. μίσθωση αγροτικών μηχανημάτων κλπ) 
·         Η αμοιβή που τυχόν λαμβάνει παραγωγός για υπηρεσίες που παρέχει ο ίδιος σε άλλους αγρότες (πχ. θερισμός, αλώνισμα κλπ.)

    Αν και δεν διαφωνούμε με την τοποθέτηση του συντάκτη ως προς τον διαχωρισμό μεταξύ αγροτικής επιχειρηματικής δραστηριότητας και κοινής επιχειρηματικής δραστηριότητας, θεωρούμε ότι τα δύο τελευταία είδη συναλλαγών και η θεώρησή τους ως κοινές επιχειρηματικές δραστηριότητες έρχονται σε ευθεία αντίθεση με τον ισχύοντα νόμο περί Φ.Π.Α., όπου σύμφωνα με την παρ. 4 του άρθρου 42 του Ν. 2859/2000 σχετικά με «αγρότες, αγροτικά προϊόντα, αγροτικές εκμεταλλεύσεις και υπηρεσίες», ορίζεται ότι «Ως αγροτικές υπηρεσίες, οι παρεχόμενες από τους αγρότες με χειρωνακτική εργασία ή με το συνήθη εξοπλισμό της εκμετάλλευσης τους, οι οποίες συμβάλλουν στην παραγωγή αγροτικών προϊόντων.

    Στις υπηρεσίες αυτές περιλαμβάνονται κυρίως:,… α) οι εργασίες σποράς και φύτευσης, καλλιέργειας, θερισμού, αλωνίσματος, δεματοποίησης, περισυλλογής και συγκομιδής, δ) η μίσθωση μηχανικών μέσων και εξοπλισμού γενικά, που χρησιμοποιούνται στις αγροτικές εκμεταλλεύσεις… η) η υλοτομία, η κοπή ξύλων, καθώς και άλλες δασοκομικές υπηρεσίες.»

            Οι νέες αυτές διατάξεις προβληματίζουν, καθώς το ήδη θολό τοπίο όσον αφορά τις φορολογικές ρυθμίσεις για τους αγρότες και τις αγροτικές εκμεταλλεύσεις γίνεται συνεχώς και πιο πολύπλοκο και μπερδεμένο και είναι σχεδόν βέβαιο πως το Υπουργείο Οικονομικών θα προσπαθήσει με νέες παρεμβάσεις να διευκρινίσει μια σειρά από θέματα που έχουν ήδη προκύψει για τη συγκεκριμένη δραστηριότητα. Ελπίζουμε τουλάχιστον οι αναγκαίες διευκρινίσεις να δοθούν έγκαιρα και πολύ πριν τις ετήσιες υποχρεώσεις του 2014. Αξίζει να σημειώσουμε ότι ο Ν. 2859/2000 περί Φ.Π.Α. έρχεται ως συνέχεια του Ν. 1642/1986 που στην ουσία αφορούσε την ενσωμάτωση της 6^ης Κοινοτικής Οδηγίας στο Ελληνικό Εθνικό Δίκαιο και είναι γνωστό ότι το Κοινοτικό Δίκαιο κατισχύει του Εθνικού.


1/8/2014