Οι αγροτικές κινητοποιήσεις επανέφεραν στο προσκήνιο τα χρονίζοντα προβλήματα της ελληνικής γεωργίας, τα οποία καθιστούν την ανάλυση για τις προοπτικές της εξαιρετικά επίκαιρη.
Από μία εποχή ατομικής προσπάθειας, περάσαμε στην εποχή των γεωργικών συνεταιρισμών και των αφειδώς παρεχομένων επιδοτήσεων της ΕΟΚ, στην εποχή των ... «μεταρρυθμίσεων» της ΕΕ και την σκληρής εφαρμογής των προβλέψεων του Μάαστριχτ, για να οδηγηθούν οι αγρότες από το 1996 έως και σήμερα, χρόνο παρά χρόνο να εξαναγκάζονται σε κινητοποιήσεις και μπλόκα στις Εθνικές Οδούς.
Τελικά, η Ελλάδα και οι υπόλοιπες χώρες της ΕΕ που το ΑΕΠ τους εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από την γεωργία και την αγροτιά ωφελήθηκαν; Και αν ναι, ποιοι ωφελήθηκαν, ποιοι όχι, γιατί και πως μπορεί να λυθεί το πρόβλημα;
Τα αιτήματα των αγροτών ήταν και είναι πολλές φορές δίκαια εξαιτίας της ίδιας της φύσης του επαγγέλματός τους που τους φέρνει αντιμέτωπους με απρόβλεπτες και εξαιρετικά αμφίρροπες καταστάσεις. Καπελώθηκαν όμως από «επαγγελματίες αντάρτες των βουνών και των αγρών» και από διαφόρους συνδικαλιστές, που στα μπλόκα εμφανίζονται μπροστάρηδες αλλά σε μία συζήτηση στη Βουλή για νομοσχέδιο που τους αφορούσε επί Τζουμάκα το 1996, κάποιοι προτίμησαν ...το τάβλι (πραγματικό περιστατικό).
Χάθηκε η ουσία, χάθηκε πολύτιμος χρόνος, η Ευρώπη διασφάλισε την γεωργική της οικονομία και εμείς στην Ελλάδα μείναμε πίσω αφού κινηθήκαμε από την μία πλευρά στη λογική «όλα τα κιλά-όλα τα λεφτά» και από την άλλη, στο «yes mister» σε ό,τι πει η Κομισιόν.
Τώρα καταλήξαμε να κάνουν κουμάντο στην γεωργία, η Τρόικα ακόμα-ακόμα και ΟΟΣΑ. Ξαφνικά, για να πάρουμε τη δόση πρέπει το γάλα να το αφήσουμε να πηγαίνει ληγμένο στα σπίτια μόνο και μόνο για να προφταίνουν να πωλούν το γάλα τους ...οι Γερμανοί και δεκάρα δεν δίνουμε τι θα πάθουν οι Έλληνες παραγωγοί και τι θα υποστούν οι καταναλωτές!
Κάποτε, η Γεωγραφία ανέφερε πως η σταφίδα είναι το εθνικό προϊόν της Ελλάδας και πρώτη σε εξαγωγές σε αυτό, τώρα τι είναι; Επίσης όμως κάποτε, οι αγρότες έπαιρναν τα κοινοτικά πακέτα και αγόραζαν πολυτελή τζιπ, με εικονικά νούμερα απόδοσης παραγωγής στο βαμβάκι, που όπως είχε ειπωθεί εκείνη την εποχή "αν υπήρχε και το άπλωνες, θα έφτανε μέχρι τα Ουράλια", ενώ την ίδια ώρα η ΕΕ έκανε εισαγωγές βάμβακος από την ...Αίγυπτο!
Κάποτε, οι Ισπανοί έθεσαν ως μείζον εθνικό ζήτημα τους στην Κομισιόν την πώληση του ελαιολάδου τους σε όλες τις χώρες-μέλη και εμείς απλά το αδειάσαμε στα αυλάκια...
Κάποτε, ο Στ. Τζουμάκας με τον Κ. Σημίτη που «άνοιξαν» την μέθοδο των μπλόκων έσκασαν τα λάστιχα των τρακτέρ και έριξαν ζάχαρη στους κινητήρες.... Και φτάσαμε με τα πολλά στο «Déjà vu» του 2009, του 2011 και τώρα του 2014, όπου πάλι η κυβέρνηση δεν έχει σκοπό να δημιουργήσει προϊόν, αλλά μόνο να εισπράξει και πάλι ο αγρότες ζητούν τα πάντα για να καταλήξουν στο περίπου...
Σε καμία περίπτωση, κεντρικός σχεδιασμός, σε καμία περίπτωση όραμα και οργάνωση για το τι ζητάμε από την αγροτιά μας ως χώρα, τι θέλουμε να παράγουμε στον παγκοσμιοποιημένο αυτόν πλανήτη πλέον, που 3 πολυεθνικές εταιρείες, η Ουάσινγκτον και οι Βρυξέλλες αποφασίζουν τι θα καλλιεργήσουμε, τι θα φάμε και πόσο θα το πληρώσουμε. Μόνος καημός οι επιδοτήσεις που μετέτρεψαν τον αγρότη σε εισοδηματία. Σε όλα αυτά εμείς, είμαστε απλά απόντες και οι αγρότες μας τα μεγαλύτερα θύματα μίας ελίτ πολιτικών ασχέτων με το ζήτημα που απλά φλυαρούν για τις δυνατότητές μας στην εξωστρέφεια, αδυνατώντας καλά-καλά να περιφρουρήσουν την (Π.Ο.Π.), το «trademark» των ελληνικών προϊόντων. Μέχρι τότε, καταναλώνουμε πατάτες Γαλλίας, πιο φθηνές, πλυμένες και συσκευασμένες, ντομάτες Σκοπίων, βαμβάκι Αιγύπτου, φακές, φασόλια και ρύζι Τουρκίας, γάλα Γερμανίας κλπ.-κλπ....
Σε όλα αυτά είμαστε απόντες, έχουμε αλλάξει την στρατηγική στόχευση των αγροτών 4 φορές μέσα 3 δεκαετίες και ενώ η αγροτιά από μόνη της προσπαθεί τα χρόνια της κρίσης να παίξει ένα ρόλο στην παγκόσμιο αγορά με την ποιοτική της υπεροχή, έρχεται η κεντρική πολιτική σκηνή, που διαφημίζει αυτή την δραστηριότητα, αλλά ταυτόχρονα την πολεμά, γιατί το ζητά ο Όλι Ρεν, ο Μπαρόζο, η Μέρκελ και η Τρόικα. Και σε άλλα κράτη της ΕΕ υπάρχουν πιέσεις, όμως η κεντρική τους πολιτική σκηνή έθεσε από νωρίς στόχους και προτεραιότητες και το κέρδισε και πάνω από όλα .... (εντυπωσιακό για τους Έλληνες πολιτικούς) λένε και κανένα «όχι»...
Ευρηματικό το σύμβολο της Ελληνικής Προεδρία με το καραβάκι αλλά του λείπει το πανί και η λαγουδέρα... Οι ίδιοι οι αγρότες πρέπει να συνασπισθούν όχι γύρω από καιροσκόπους συνδικαλιστές, αλλά γύρω από τα κοινά τους συμφέροντα, να διεκδικήσουν σωστά και τεκμηριωμένα το παρόν και το μέλλον τους και επιτέλους η Πολιτεία να αντιληφθεί, πως αν η Γερμανία έχει για βαριά βιομηχανία τα αυτοκίνητα και τις ηλεκτρικές συσκευές, εμείς έχουμε την ευλογημένη μας γη και θάλασσα και τους ανθρώπους της που ιδροκοπούν σε αυτές και χρειάζονται όχι ευχολόγια και επιδοτήσεις με στόχο να τους μετατρέψουν σε εισοδηματίες δίχως αντικείμενο, αλλά στόχευση και πολιτική ηγεσία που θα υπερασπισθεί αν μη τι άλλο το ...ΑΕΠ της!
Θα είναι εντυπωσιακό, αν η Ελλάδα πάψει να είναι παθητικός παίκτης και εκμεταλλευτεί την Προεδρία για να θεσπίσει πραγματική αγροτική πολιτική στην Ευρώπη, όχι δορυφόρο και μιμητή των ΗΠΑ, αλλά αληθινό ανταγωνιστή με πρόσημο την ποιότητα και όχι την ποσότητα... Μέχρι τότε ραντεβού στα ...«μπλόκα» για βιβλία εσόδων –εξόδων, φορολόγηση κόντρα στη φορολόγηση, χαράτσια κλπ....κλπ...
Τελικά, η Ελλάδα και οι υπόλοιπες χώρες της ΕΕ που το ΑΕΠ τους εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από την γεωργία και την αγροτιά ωφελήθηκαν; Και αν ναι, ποιοι ωφελήθηκαν, ποιοι όχι, γιατί και πως μπορεί να λυθεί το πρόβλημα;
Τα αιτήματα των αγροτών ήταν και είναι πολλές φορές δίκαια εξαιτίας της ίδιας της φύσης του επαγγέλματός τους που τους φέρνει αντιμέτωπους με απρόβλεπτες και εξαιρετικά αμφίρροπες καταστάσεις. Καπελώθηκαν όμως από «επαγγελματίες αντάρτες των βουνών και των αγρών» και από διαφόρους συνδικαλιστές, που στα μπλόκα εμφανίζονται μπροστάρηδες αλλά σε μία συζήτηση στη Βουλή για νομοσχέδιο που τους αφορούσε επί Τζουμάκα το 1996, κάποιοι προτίμησαν ...το τάβλι (πραγματικό περιστατικό).
Χάθηκε η ουσία, χάθηκε πολύτιμος χρόνος, η Ευρώπη διασφάλισε την γεωργική της οικονομία και εμείς στην Ελλάδα μείναμε πίσω αφού κινηθήκαμε από την μία πλευρά στη λογική «όλα τα κιλά-όλα τα λεφτά» και από την άλλη, στο «yes mister» σε ό,τι πει η Κομισιόν.
Τώρα καταλήξαμε να κάνουν κουμάντο στην γεωργία, η Τρόικα ακόμα-ακόμα και ΟΟΣΑ. Ξαφνικά, για να πάρουμε τη δόση πρέπει το γάλα να το αφήσουμε να πηγαίνει ληγμένο στα σπίτια μόνο και μόνο για να προφταίνουν να πωλούν το γάλα τους ...οι Γερμανοί και δεκάρα δεν δίνουμε τι θα πάθουν οι Έλληνες παραγωγοί και τι θα υποστούν οι καταναλωτές!
Κάποτε, η Γεωγραφία ανέφερε πως η σταφίδα είναι το εθνικό προϊόν της Ελλάδας και πρώτη σε εξαγωγές σε αυτό, τώρα τι είναι; Επίσης όμως κάποτε, οι αγρότες έπαιρναν τα κοινοτικά πακέτα και αγόραζαν πολυτελή τζιπ, με εικονικά νούμερα απόδοσης παραγωγής στο βαμβάκι, που όπως είχε ειπωθεί εκείνη την εποχή "αν υπήρχε και το άπλωνες, θα έφτανε μέχρι τα Ουράλια", ενώ την ίδια ώρα η ΕΕ έκανε εισαγωγές βάμβακος από την ...Αίγυπτο!
Κάποτε, οι Ισπανοί έθεσαν ως μείζον εθνικό ζήτημα τους στην Κομισιόν την πώληση του ελαιολάδου τους σε όλες τις χώρες-μέλη και εμείς απλά το αδειάσαμε στα αυλάκια...
Κάποτε, ο Στ. Τζουμάκας με τον Κ. Σημίτη που «άνοιξαν» την μέθοδο των μπλόκων έσκασαν τα λάστιχα των τρακτέρ και έριξαν ζάχαρη στους κινητήρες.... Και φτάσαμε με τα πολλά στο «Déjà vu» του 2009, του 2011 και τώρα του 2014, όπου πάλι η κυβέρνηση δεν έχει σκοπό να δημιουργήσει προϊόν, αλλά μόνο να εισπράξει και πάλι ο αγρότες ζητούν τα πάντα για να καταλήξουν στο περίπου...
Σε καμία περίπτωση, κεντρικός σχεδιασμός, σε καμία περίπτωση όραμα και οργάνωση για το τι ζητάμε από την αγροτιά μας ως χώρα, τι θέλουμε να παράγουμε στον παγκοσμιοποιημένο αυτόν πλανήτη πλέον, που 3 πολυεθνικές εταιρείες, η Ουάσινγκτον και οι Βρυξέλλες αποφασίζουν τι θα καλλιεργήσουμε, τι θα φάμε και πόσο θα το πληρώσουμε. Μόνος καημός οι επιδοτήσεις που μετέτρεψαν τον αγρότη σε εισοδηματία. Σε όλα αυτά εμείς, είμαστε απλά απόντες και οι αγρότες μας τα μεγαλύτερα θύματα μίας ελίτ πολιτικών ασχέτων με το ζήτημα που απλά φλυαρούν για τις δυνατότητές μας στην εξωστρέφεια, αδυνατώντας καλά-καλά να περιφρουρήσουν την (Π.Ο.Π.), το «trademark» των ελληνικών προϊόντων. Μέχρι τότε, καταναλώνουμε πατάτες Γαλλίας, πιο φθηνές, πλυμένες και συσκευασμένες, ντομάτες Σκοπίων, βαμβάκι Αιγύπτου, φακές, φασόλια και ρύζι Τουρκίας, γάλα Γερμανίας κλπ.-κλπ....
Σε όλα αυτά είμαστε απόντες, έχουμε αλλάξει την στρατηγική στόχευση των αγροτών 4 φορές μέσα 3 δεκαετίες και ενώ η αγροτιά από μόνη της προσπαθεί τα χρόνια της κρίσης να παίξει ένα ρόλο στην παγκόσμιο αγορά με την ποιοτική της υπεροχή, έρχεται η κεντρική πολιτική σκηνή, που διαφημίζει αυτή την δραστηριότητα, αλλά ταυτόχρονα την πολεμά, γιατί το ζητά ο Όλι Ρεν, ο Μπαρόζο, η Μέρκελ και η Τρόικα. Και σε άλλα κράτη της ΕΕ υπάρχουν πιέσεις, όμως η κεντρική τους πολιτική σκηνή έθεσε από νωρίς στόχους και προτεραιότητες και το κέρδισε και πάνω από όλα .... (εντυπωσιακό για τους Έλληνες πολιτικούς) λένε και κανένα «όχι»...
Ευρηματικό το σύμβολο της Ελληνικής Προεδρία με το καραβάκι αλλά του λείπει το πανί και η λαγουδέρα... Οι ίδιοι οι αγρότες πρέπει να συνασπισθούν όχι γύρω από καιροσκόπους συνδικαλιστές, αλλά γύρω από τα κοινά τους συμφέροντα, να διεκδικήσουν σωστά και τεκμηριωμένα το παρόν και το μέλλον τους και επιτέλους η Πολιτεία να αντιληφθεί, πως αν η Γερμανία έχει για βαριά βιομηχανία τα αυτοκίνητα και τις ηλεκτρικές συσκευές, εμείς έχουμε την ευλογημένη μας γη και θάλασσα και τους ανθρώπους της που ιδροκοπούν σε αυτές και χρειάζονται όχι ευχολόγια και επιδοτήσεις με στόχο να τους μετατρέψουν σε εισοδηματίες δίχως αντικείμενο, αλλά στόχευση και πολιτική ηγεσία που θα υπερασπισθεί αν μη τι άλλο το ...ΑΕΠ της!
Θα είναι εντυπωσιακό, αν η Ελλάδα πάψει να είναι παθητικός παίκτης και εκμεταλλευτεί την Προεδρία για να θεσπίσει πραγματική αγροτική πολιτική στην Ευρώπη, όχι δορυφόρο και μιμητή των ΗΠΑ, αλλά αληθινό ανταγωνιστή με πρόσημο την ποιότητα και όχι την ποσότητα... Μέχρι τότε ραντεβού στα ...«μπλόκα» για βιβλία εσόδων –εξόδων, φορολόγηση κόντρα στη φορολόγηση, χαράτσια κλπ....κλπ...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου